Ο «μεγάλος πατριωτισμός» ενός «μικρού» πολιτικού άνδρα
2014-09-28 18:16
Τα 40 χρόνια από την ίδρυση της Νέας Δημοκρατίας έδωσαν την ευκαιρία σε έναν από τους πλέον αμφιλεγόμενους εκ των επικεφαλής του κόμματος να διατυπώσει, εκ νέου, το γνωστό «στόρι» - το ίδιο ψευδεπίγραφο με εκείνο το «σαξές στόρι» της ανάπτυξης της οικονομίας – του μεγάλου πατριωτικού χώρου. Είχε, βέβαια αρπάξει την ίδια ευκαιρία στις εσωκομματικές εκλογές του 2009, με αντίπαλο την κ. Μπακογιάννη, χρησιμοποίησε την ίδια ρητορική και το 2012, όταν δήλωνε… αντιμνημονιακός και, εκτός από τη διακήρυξη του ακραιφνούς… πατριωτισμού του, διερρήγνυε τα ιμάτιά του για το ενδεχόμενο μετεκλογικής συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ – το οποίο αποκαλούσε τότε «συμφορά για τον τόπο, απομεινάρι του Σοσιαλιστικού λαϊκισμού» και άλλα παρόμοια. Σειρά, τώρα έχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Το κόμμα του κ. Τσίπρα αποτελεί το νέο αντίπαλο δέος της Νέας Δημοκρατίας του κ. Σαμαρά, μιας Νέας Δημοκρατίας που δεν είναι πατριωτική, αλλά γνήσια νεοφιλελεύθερη. Όμως, το δίπολο «πατριώτες – διεθνιστές» είναι της μόδας, η Χρυσή Αυγή καραδοκεί, νέα πατριωτικά σχήματα αναμένονται, οπότε ένα αντίπαλο δέος όπως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι απαραίτητο και δικαιολογεί τόσο τις κορώνες περί «μεγάλου πατριωτισμού», όσο και το εκ νέου διατυπωμένο παραμύθι «εμείς δεν συνεργαζόμαστε μ’ αυτούς».
Πρόκειται, ίσως για τη μεγαλύτερη εκμετάλλευση της έννοιας του πατριωτισμού στην πολιτική στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Διότι ο «μεγάλος πατριωτισμός» που ξαφνικά… ανακάλυψε ο κ. Σαμαράς δεν είναι άλλος, από τον χώρο που αποτελείται από ανθρώπους που ξεπουλάνε την πατρίδα για χάρη… της πατρίδας.
Που συμβαδίζουν με τα κελεύσματα των ισχυρών του κόσμου, συμπεριφερόμενοι σαν ξένοι στην ίδια τους τη χώρα.
Που σπεύδουν να φωτογραφηθούν μπροστά σε μία από τις σημαντικότερες αποδείξεις της Ελληνικότητας της Μακεδονίας, ενώ την ίδια ώρα επιτρέπουν στους Ψευτομακεδόνες των Σκοπίων να ανεμίζουν προκλητικά τη σημαία τους στον Όλυμπο.
Που κόπτονται τόσο πολύ για την ανάπτυξη της Ελλάδας σε όλους τους τομείς, ώστε παρακινούν τους νέους να φύγουν στο εξωτερικό.
Που από τη μία επιχαίρουν για το «success story» της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας, από την άλλη, όμως δηλώνουν ότι, αν χάσουν την… καρέκλα τους (άρα και το… στόρι που «πουλάνε»), θα μεταφέρουν τα λεφτά τους έξω!
Που δηλώνουν υποκριτικά τη φρίκη τους για τον αποκεφαλισμό ανθρώπων από τους Τζιχαντιστές, ενώ οι ίδιοι λίγο καιρό πριν έχουν ήδη δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για δημιουργία πυρήνα φανατικών Ισλαμιστών στη χώρα μας, δρομολογώντας την ανέγερση ισλαμικού τέμενος στην καρδιά της Αθήνας.
Που δικαιολογούν την απόλυτη εξαθλίωση του ελληνικού λαού της χώρας, με το πρόσχημα των μεταρρυθμίσεων όταν οι δήθεν μεταρρυθμιστές και σωτήρες του τόπου ήταν οι πρώτοι που χρεοκόπησαν την Ελλάδα, ώστε τώρα να χρειάζεται... μεταρρυθμίσεις κι από πάνω, εξακολουθούν αυτές τις μεταρρυθμίσεις να τις εφαρμόζουν μόνο για τους άλλους.
Που ζητούν από τον ελληνικό λαό να κάνει θυσίες, ενώ αυτοί που τις ζητούν, δεν έχουν κάνει ούτε μία θυσία στη ζωή τους ανάλογη μ' αυτές που ζητούν.
Που ξαφνικά εμφανίζονται έκπληκτοι, επειδή ανακάλυψαν ότι κάποιοι χρησιμοποιούσαν πλαστά πτυχία για να βρουν δουλειά, αλλά δεν λένε τίποτε για το ότι αυτοί που διέπραξαν κάτι τέτοιο, το έκαναν τόσα χρόνια και με τη δική τους ανοχή και ώθηση.
Που νοιάζονται δήθεν για τους ανέργους με υψηλά προσόντα, ενώ όλα αυτά τα χρόνια οι ίδιοι έκαναν τα βουλευτικά τους έδρανα «γραφεία ευρέσεως εργασίας», κατέλυσαν κάθε αξιοκρατία, παίζοντας τον «μπάρμπα στην Κορώνη» και αδιαφορώντας για την πραγματική αξιοποίηση ανθρώπων με γνώσεις και προσόντα.
Που κατάντησαν την πολιτική απαξιωμένη και παρηκμασμένη, καθιστώντας την μια κοινή συντεχνία, μια κλειστή ελίτ, στην οποία οι αξιόλογοι άνθρωποι δεν έχουν θέση.
Που αίφνης ανακάλυψαν εκ νέου τον… κομμουνιστικό κίνδυνο, τον Αριστερό διεθνισμό και τον λαϊκισμό, ενώ τόσα χρόνια οι ίδιοι με την αδιάφορη στάση τους τον εξέθρεψαν και του επέτρεψαν να κυριαρχήσει, όχι μόνο στην πολιτική ζωή, αλλά και την ακαδημαϊκή και την καλλιτεχνική.
Σε μία από τις πιο προπαγανδιστικές ομιλίες του, ο κ. Σαμαράς δήλωσε υπερήφανος που είναι Νεοδημοκράτης – ενώ κάποτε δεν δίστασε όχι μόνο να φύγει από το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και να δηλώσει ότι δεν θα ξαναγυρνούσε σ’ αυτό, ακόμα κι αν τον έκαναν… Πρόεδρο - και καταφέρθηκε ενάντια στον λαϊκισμό της Αριστεράς – όταν ο ίδιος προεκλογικά, το 2012, απήγγειλε έναν από τους πιο λαϊκίστικους λόγους στη μεταπολίτευση με τα περίφημα 18 «ΘΑ», εκ των οποίων ούτε ένα δεν υλοποίησε!
Τα μεγαλύτερα πολιτικά ψέματα συνήθως διατυπώνονται από τους πιο «μικρούς» πολιτικούς. Ο μεγάλος πατριωτικός χώρος είναι το παραμύθι ενός πολιτικού που αποδείχθηκε πως δε διαθέτει το ελάχιστο ψήγμα πατριωτισμού. Αυτοί που πρέπει να αισθάνονται προσβεβλημένοι είναι, κυρίως, οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας που, ακόμα και σήμερα, δηλώνουν πατριώτες…