Ακόμα ένας ακαδημαϊκός "αναλφαβητισμός": η περίπτωση Ρίχτερ
2016-01-03 21:30
Εξανέστησαν ορισμένοι ακαδημαϊκοί για το ζήτημα της εισαγγελικής παρέμβασης που αφορούσε στον Γερμανό καθηγητή Χάινς Ρίχτερ. Θυμίζω ότι ο κ. Ρίχτερ έχει συγγράψει βιβλίο με τίτλο «Η μάχη της Κρήτης», στο οποίο είναι μάλλον ξεκάθαρη η προσπάθεια όχι μόνο να υποβαθμιστεί η περίφημη εκείνη μάχη που, κατά πολλούς άλλους ιστορικούς και ακαδημαϊκούς, έκρινε το μέλλον του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και να διαμορφωθεί μια αρνητική εικόνα, εικόνα θυτών παρά θυμάτων, για όσους συμμετείχαν στην Κρητική αντίσταση, οι οποίοι, σύμφωνα με τον ίδιο τον Γερμανό καθηγητή, προέβησαν σε θηριωδίες και βιαιοπραγίες κατακριτέες και επιλήψιμες. Σε πολλούς, δε από αυτούς που έχουν διαβάσει το βιβλίο διαφαίνεται πως η γενικότερη θέση του Ρίχτερ τείνει να εξωραΐσει τα εγκλήματα πολέμου από πλευράς του ναζισμού. Θυμίζω, επίσης ότι η εισαγγελική παρέμβαση στηρίζεται στον νέο αντιρατσιστικό νόμο, παρέμβαση που στήριξε και η έδρα του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Ρεθύμνου προσφάτως.
Οι υποστηρικτές του κ. Ρίχτερ, τακτικά μέλη της Ακαδημίας Αθηνών (τα ονόματα των οποίων δημοσίευσε η Καθημερινή της Κυριακής στο φύλλο της 20ης Δεκεμβρίου), στρέφονται ενάντια στην εισαγγελική παρέμβαση και καταφεύγουν στη, συνήθη πλέον, δικαιολογία ότι «απειλείται η ακαδημαϊκή έρευνα, η ελευθερία έκφρασης» κ.τ.ό. Υποστηρίζουν ότι η δικαιοσύνη δεν μπορεί να λειτουργεί ως ελεγκτής της ιστορικής έρευνας.
Θα διαφωνήσω.
Ξεκινώντας από το πώς πρέπει να λειτουργεί η δικαιοσύνη, θεωρώ ότι το επιχείρημα «η δικαιοσύνη δεν μπορεί να ελέγχει την ιστορική έρευνα» συνιστά όχι απλά λογικό ατόπημα, αλλά ξεκάθαρο παραλογισμό. Η δικαιοσύνη ελέγχει τα πάντα σε μια οργανωμένη και ευνομούμενη πολιτεία, αυτός είναι ο ρόλος της (άχαρος και, ορισμένως, δύσκολα αποδεκτός, αλλά…). Η ανεξαρτησία της αυτόν τον σκοπό διαθέτει: να βρίσκεται υπεράνω κάθε άλλης εξουσίας (είτε αυτή είναι πολιτική, είτε αυτή είναι ακαδημαϊκή ή όποια άλλη). Η κατά περίπτωση αποδοχή της λειτουργίας της (όποτε, δηλαδή μας βολεύει), και μάλιστα από την «αφρόκρεμα» των ανθρώπων τω ν Γραμμάτων, των Τεχνών και των Επιστημών, συνιστά ξεκάθαρη απόπειρα χειραγώγησής της.
Επιπλέον, όμως η αντίδραση των ακαδημαϊκών αναδεικνύει μια νομική - πολιτική άγνοια ανεπίτρεπτη για ανθρώπους του πνεύματος. Ο περίφημος αντιρατσιστικός νόμος – παρότι πολλοί αντέδρασαν στην ψήφισή του – αναφέρεται ακριβώς σε τέτοιου είδους κρίσεις, ακόμα κι αν έχουν το χαρακτήρα ιστορικής έρευνας. Δεν θυμάμαι, όμως, όταν ψηφιζόταν ο νόμος εκείνος, οι ίδιοι ακαδημαϊκοί να είχαν αντιδράσει ιδιαίτερα. Ή μήπως πρέπει να εγκαλούμε ως ρατσιστές μονάχα όσους στρέφονται ενάντια στους αλλοδαπούς ή αυτούς που αρνούνται τη γενοκτονία των Εβραίων; Η αποφυγή διάχυσης ενός ρατσιστικού κλίματος δεν μπορεί να αφορά μονάχα συγκεκριμένες ομάδες, αλλά κάθε ομάδα πληθυσμού (εθνοτική, φυλετική ή όποια άλλη), που γίνεται αντικείμενο μιας τέτοιας κρίσης (είτε αυτή έχει εφαλτήριο συγκεκριμένη πολιτική ιδεολογία, είτε στηρίζεται σε πορίσματα ιστορικής έρευνας).
Από την πλευρά μου, πάντως θεωρώ ύψιστη υποκρισία την έγκληση των δικαστικών λειτουργών με την αιτιολογία ότι τέτοιες ενέργειες απειλούν την «ελευθερία έκφρασης και έρευνας». Πού βρίσκονταν όλα αυτά τα χρόνια οι ακαδημαϊκοί, οι πανεπιστημιακοί και όσοι άλλοι ξαφνικά «κόπτονται» για την «ελευθερία έρευνας και έκφρασης», όταν αποσιωπήθηκε, εξευτελίστηκε και γελοιοποιήθηκε στο έπακρο – και εξακολουθεί να γελοιοποιείται μέχρι και σήμερα – από μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ κάθε άποψη που δεν συμφωνεί με τις Μνημονιακές πολιτικές των κυβερνήσεων των τελευταίων χρόνων; Πού βρίσκονται όλα αυτά τα χρόνια, όταν καταπατάται συνεχώς με απίστευτη ιταμότητα και πολιτική θρασύτητα το Σύνταγμα και ευτελίζεται η Δημοκρατία που αυτό αντιπροσωπεύει; Πού βρίσκονται όλα αυτά τα χρόνια, όταν η οικονομική κρίση κοντεύει να αποτελειώσει την ακαδημαϊκή έρευνα που πραγματοποιείται από Έλληνες επιστήμονες, υποψήφιους διδάκτορες, ερευνητές; Πού βρίσκονται όλα αυτά τα χρόνια που πολλά «μυαλά», Έλληνες φερέλπιδες επιστήμονες και ερευνητές παραμένουν άνεργοι, υποαπασχολούμενοι ή ξενιτεύονται; Πού βρίσκονταν όλα αυτά τα χρόνια που λοιδωρείται η γενοκτονία των Ποντίων, κατακρεουργείται ο Ελληνικός πολιτισμός και η ελληνική κουλτούρα, παραποιείται η Ελληνική Ιστορία, εξαφανίζεται η ελληνική γλώσσα, υποβαθμίζεται όλο και περισσότερο η Ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση;
Εάν, λοιπόν το ζήτημα είναι η ελευθερία της έκφρασης, τότε αυτή θα έπρεπε να είναι επιτρεπτή για όλους. Εάν το ζήτημα αφορά στην λειτουργία της δικαιοσύνης, τότε η έγκληση από τους ακαδημαϊκούς συνιστά ξεκάθαρη προσπάθεια χειραγώγησής της.
Υπήρξα από αυτούς που διαφώνησαν με την ψήφιση του αντιρατσιστικού. Θεωρώ γελοίο – και από ένα σημείο και μετά τρανή απόδειξη του πόσο απέτυχε η Παιδεία μας – να προσπαθούμε, με πολιτικά «πυροτεχνήματα» και νόμους, να περιορίσουμε το μίσος, μας λένε, προς τους ξένους και, γενικά, προς οτιδήποτε το αλλότριο (όταν, μάλιστα δεν είμαστε ούτε στο ελάχιστο από τους λαούς με ξενοφοβικά συμπλέγματα – όποιος έχει ζήσει έστω για λίγο στις άλλες «πολιτισμένες» χώρες τα τελευταία δέκα χρόνια, θα έχει αντιληφθεί ακριβώς τι συνιστά «ρατσισμό» και «ξενοφοβία»). Αλλά θεωρώ τερατώδη πολιτική υποκρισία και ξεκάθαρο ακαδημαϊκό «αναλφαβητισμό» να εγκαλείς τη Δικαιοσύνη της χώρας σου, διότι απλώς πάει να εφαρμόσει αυτά που άλλοι «σοφοί» και «ειδήμονες τεχνοκράτες» παντός είδους νομοθέτησαν…