Η αξιοπρέπεια της ελευθερίας
2015-06-15 17:34
Η πολιτική, τα τελευταία 6 χρόνια, αναλώνεται στο αν θα είμαστε ή όχι με το Μνημόνιο. Τα κόμματα φοράνε την ταμπέλα «Αντιμνημονιακός», αλλάζοντας, όμως το αντίστοιχο «πουκάμισο» κάθε φορά που έρχονται στην εξουσία. Πείσαμε τους εαυτούς μας ότι η οικονομική κρίση είναι η μοναδική κρίση που μας μαστίζει ως έθνος. Έτσι, φτάσαμε ως εδώ
Ζούμε σε μια χώρα κατακερματισμένη, φτωχοποιημένη κι άρρωστη πολιτικά και πολιτισμικά. Δίχως οράματα, αλλά με μπόλικο πολιτικό αριβισμό και παλαιοκομματική αμετροέπεια. Μια χώρα που διοικείται από δήθεν «αξιοπρεπείς» πολιτικούς τσαμπουκάδες, την ίδια ώρα που αναξιοπρεπείς παρελάσεις σεξουαλικού χαρακτήρα ευτελίζουν κάθε αίσθημα αιδούς – δημοσίου και ιδιωτικού. Μια χώρα απελπισμένων, που ως μοναδική τους ελπίδα παραμένει – ακόμα – μια έξωθεν οικονομική παρέμβαση, και μάλιστα του τύπου «δώσε και μένα δανεικά, μπάρμπα». Μια χώρα που εξακολουθεί να γεμίζει, ανεξέλεγκτα, από μετανάστες που απειλούν όχι μόνο τη δημόσια υγεία, την όποια τουριστική της δυναμική, την κοινωνική – εσωτερική ασφάλεια, την πολιτισμική της ταυτότητα, αλλά και την πληθυσμιακή ομοιογένεια σε μια περιοχή γεωστρατηγικά εύφλεκτη και με την απειλή του Ισλαμικού φονταμενταλισμού να απειλεί να φτάσει στην πόρτα μας – αν δεν έχει ήδη φτάσει. Μια χώρα που ευτελίζει τη δύναμη της παιδείας – της μόνης που μπορεί να μας οδηγήσει σε πραγματική αλλαγή, τη σημασία της αξιοκρατίας, τη σπουδαιότητα της εθνικής μας παράδοσης.
Έτσι, καταντήσαμε μια χώρα δίχως εθνική ταυτότητα, δίχως παιδεία, δίχως αίσθημα της διαφορετικότητας της κουλτούρας της, που πάει να πει, δίχως να δίνει καμία αξία στο πολιτισμικό της κεφάλαιο, και, το κυριότερο, δίχως καμία διάθεση για αντίσταση απέναντι σε δυνάμεις που την απειλούν ποικιλοτρόπως.
Στον κατήφορο αυτό χωρίς τέλος, ας το πάρουμε απόφαση, είμαστε μόνοι μας. Μπορεί να μην είμαστε οι μόνοι υπαίτιοι, είμαστε όμως οι μόνοι που μπορούμε να τον σταματήσουμε. Τώρα. Όχι μόνο για μας. Και για τα παιδιά μας. Να το παλέψουμε. Αλλά να το παλέψουμε για όλα τα θέματα και σε όλους τους τομείς. Όχι μόνο στον οικονομικό. Κανένας λαός και κανένας πολιτισμός δεν καταστράφηκε μόνο και μόνο επειδή ήταν φτωχός, όπως και κανένας λαός δεν μεγαλούργησε μόνο και μόνο επειδή διέθετε μεγάλες οικονομικές δυνατότητες. Όταν, λοιπόν σταματήσουμε να συνδέουμε την πορεία μας με την οικονομική – ή όχι – δυνατότητά μας, τότε θα πάψουμε πραγματικά να φοβόμαστε, τότε θα ελπίζουμε αληθινά, τότε θα δημιουργήσουμε νέα οράματα.
Στην ιστορία μας βρεθήκαμε μπροστά σε μεγάλα και σπουδαία σταυροδρόμια. Αλλά στα μεγάλα και τα σπουδαία, ποτέ δεν αναλωθήκαμε σε ψευτο-διλήμματα του τύπου «Ευρώ ή δραχμή», «Μνημονιακοί ή Αντιμνημονιακοί». Το μοναδικό δίλημμα για μας, αυτό που είχε ουσία και στο οποίο υψώναμε ανάστημα γιγάντων, ήταν το να είμαστε ελεύθεροι ή δούλοι και η επιλογή μας αποτέλεσε σημείο αναφοράς για τον πολιτισμό μας και το έθνος μας, αποτέλεσε, όμως και οδοδείχτη για όλη την ανθρωπότητα.